Net voordat ik de eerste slok neem, zie ik een kerel met een bruine beer in zijn handen. Ik zoek zijn begeleider, maar die is er niet.Ineens begint de beer te bewegen en oorverdovend te krijsen. Ongelooflijk, er zit een baby in de beer, ik zie het nu pas. Degene die de bewegende krijsende beer vasthoudt, roept Anne-Fleur.

Het is vijf over negen, de rolluiken van het afhaalpunt gaan tergend langzaam omhoog. Twee giebelende meiden komen erachter vandaan. Eén met stekels en pukkels en één die nekverrekkingen veroorzaakt want, zucht ze is bloedmooi.

Net nadat ik al mijn moed heb verzameld om de deur uit te stappen, de gezamenlijke ruimtes in. Weg uit de beschermende warmte van mijn eigen kamerindeling, hoor ik het wilde gejuich van mannenzweet, berenhonger, en zuipmentaliteit. Rust daalt op mij neer. Het begint. Het geluid van droge kelen, scherpzinnige blikken en abrupte ademteugen trekken de stilte uit de kamer.

Ook wordt de aanvankelijke behoefte naar een dier maar al te vaak een last, waardoor het vervolgens retour wordt gezonden naar het asiel, wordt doorgespoeld in het toilet, of wordt vastgebonden aan een boom.

Met een stuk ijstaart in mijn mond, opgetrokken wenkbrauwen, gefronst voorhoofd staar ik naar het beeldscherm en spits ik mijn oren tijdens het Journaal op Oudejaarsdag. Voor de Olympische Winterspelen worden tweehonderd sneeuwkanonnen ingezet. TWEEHONDERD… Excuseer!

Het was kerstavond, 11 uur. Balthazar de Koning zat in zijn stamkroeg ‘Het Oosten,’ samen met zijn vrienden Melchior Keizer en Casper Admiraal. Plots werd hun aandacht getrokken door een vallende ster. Zij viel met de deur in huis, kwam binnen zonder kloppen, wild en met een hoop bombarie. Ze was oogverblindend mooi en leek zo uit een missverkiezing te zijn gevallen.

Zeker drie keer per week wandel ik langs een raam waar ‘Puck Lou Mees’ is geboren. Geen idee hoe oud ze intussen is (dat ‘ze’ weet ik natuurlijk niet zeker, is ook van ondergeschikt belang), maar geboren blijft ze. Bovenal is ze gezegend met een prachtige namenvibe. Ik ken Puck Lou Mees niet, maar ze maakt me blij. Kan je zo hebben.

“Ik concurreer met niemand. Ik heb geen zin om het spel te spelen om beter te zijn dan wie dan ook. Ik probeer gewoon beter te zijn dan de persoon die ik gisteren was.” Deze quote van Jenny Perry, vrij vertaald uit het Engels, probeer ik dagelijks toe te passen in mijn carrière. Maar toegegeven, het loopbaan pad is noch rechtlijnig, noch duidelijk uitgestippeld. Eerder beweeglijk met de nodige uitschieters of opvliegers.

Sedert jaar en dag ren ik, als eenieder, vanuit mijn dorpje Molenhoek regelmatig naar Nijmegen om de hamsters van de AH te bemachtigen.

Om de schande gelijk maar in de groep te gooien… Ik kijk ongezond graag naar ‘Mr. Frank Visser doet uitspraak.’ Dat ik daarvoor helemaal naar het verderfelijke SBS6 moet schakelen, neem ik voor lief. Ik geniet me wild van die platte schreeuwpartijen, IQ’s onder de 35, weggepiepte krachttermen, tandeloze tokkies (of schrijf je dat met een hoofdletter, nee toch?) en onsamenhangende bedreigingen; ‘Nee, ik ben niet agressief, jij moet gewoon dood!’.

Veel yoga collega’s waren er niet gerust op. Die noodverordening van laatst en het aangekondigde ‘rel- event’ in de binnenstad. Onze yogastudio is tenslotte gevestigd aan de rand van de binnenstad, vlakbij het station ook nog..

De verkeersregels zijn wettelijk vastgelegd. Alle weggebruikers dienen zich daaraan te houden. Rechts houden op de rijbaan, links inhalen, stoppen voor een rood verkeerslicht etc. In het Reglement verkeersregels en verkeerstekens 1990 (Rvv) zijn al deze verkeersregels uitgewerkt. Ik rijd op een druilerige dag van mijn werk naar huis, het loopt tegen zessen en het is al donker.

Als Alzheimerpatiënt doe ik er alles aan om gezond te leven in de overtuiging de achteruitgang te remmen. Mijn grootste hobby, hardlopen, zorgt ervoor dat ik lichamelijk fit ben. In mijn zucht naar het lopen van nóg een marathon, besluit ik voor het hoogst haalbare te gaan: Londen.

De sloppenwijk Nyalenda is de grootste sloppenwijk van de stad Kisumu in Kenia en strekt zich uit langs de zuidelijke grens ervan.

Nora is een 40 jarige vrouw die noodgedwongen haar geliefde baan in de zorg heeft op moeten geven, omdat haar gezondheidstoestand het niet meer toe liet. Ze krijgt op dit moment een uitkering. Nora heeft een zeldzame ziekte en door haar toestand zijn er veel schulden ontstaan en wordt de hulp haar maar moeizaam toegewezen.

Jantje, kom bij mij op schoot zitten, beval de priester. Met grote ogen, de tranen biggelend over de wangetjes, heel zenuwachtig en al misselijk wordend, deed het 7-jarig jongetje wat de religieuze man van hem vroeg. Wetend dat in no-time de hand van de al opgewonden man zijn broekje in zou kruipen, totdat het bevel zou komen dat hij onder de pij moest kruipen en op het hard geworden ding van priester Petrus Johannes moest gaan sabbelen.

Tegenover mij ploft een jongeman neer; petje op met daarover een capuchon en daaronder twee rode ogen. Het normaal gesproken witte gedeelte van het oog was onder de pet rood. Doorlopen rood als een afgeragde prostitué die op een miezerige vrijdagavond over straat zwalkt; verloren, verhoerd en versloerd. De rode ogen kijken naar de conducteur, maar zeggen niets. De conducteur kijkt naar het konijn en het konijn knikt, waarna de conducteur weer de vraag stelt: ‘Reist u met iema

Laatst werd ik tijdens de persconferentie over de coroneske grappenmakerij geconfronteerd met een term die ik nog niet eerder had gehoord: 2G. ‘Weet jij wat dat is?’ vraag ik aan mijn vrouw. ‘Geen gelul,’ zegt ze. Na wat langer geluisterd te hebben, bleek het te maken te hebben met de nieuwe maatregelen die werden afgekondigd.

Ik ben me toch een partij verstandig geweest deze week! Dat is gewoon opvallend te noemen. Jammer dat, wanneer ik denk aan verstandig zijn meteen ook het woord ‘saai’ in me op komt. Al ben ik altijd wel iemand geweest die de meeste beslissingen met mijn verstand neemt in plaats van met mijn gevoel. Maar ik denk niet per definitie dat ik heel erg saai ben.

De zwartepietendiscussie concentreert zich nog slechts om zijn kleur waarbij zelfs de roetvegen nog een schijnoplossing blijken. De benaming zwarte Piet zou dan nog steeds gebaseerd zijn op raciale stereotypes. Maar ik wil het eigenlijk helemaal niet hebben over de kleur van welke Piet dan ook. Ik wil het hebben over zijn roe, de zak en Halloween.