Met de diagnose MCI op zak bevind ik me in niemandsland. Ik heb geen Alzheimer, maar wel zo’n 50% kans dat het die kant op zal gaan. Mijn familie weet het uiteraard al. Het is tijd om de volgende categorie mee te nemen in mijn avontuur: de intimi.

De ochtend start ongelooflijk chaotisch en veel vertrouwen in een productieve werkdag heeft Amber niet. En dan, uit het niets, blijkt de start van de dag het onderwerp van de strijd om de creativiteit.

Met de in het Fransiscus ziekenhuis voorwaardelijk uitgesproken diagnose Alzheimer kom ik voor een dilemma te staan. Er ligt een aanbieding op mijn bureau voor een interim management opdracht, als directeur van een middelgroot bedrijf. De second opinion afspraak in het Erasmus MC staat al in de agenda.

Mijn opa is een simpele man: hij heeft niets uitgevonden, is niet bekend geworden, heeft niet veel geld verdiend en geen verre reizen gemaakt. Het zal hem allemaal worst wezen. Hij vindt andere zaken belangrijk.

Regels lijken soms wel averechts te werken. Ook tijdens de coronacrisis. Wellicht dat het kabinet een minister aan kan stellen die zich bezighoudt met crisiscommunicatie. Een minister die ervoor zorgt dat jongeren gestimuleerd worden om zich aan de regels te houden.

Ten onrechte denkt men vaak dat integratie betekent dat nieuwkomers zich volledig aanpassen aan de heersende cultuur. Integratie moet theoretisch van twee kanten komen, zodat je een samensmelting of vermenging van culturen krijgt.

Anton fietst 'Limburgs mooiste' en mijmert onderwijl. Over de mooie en minder mooie dingen in het leven. En over zij die eenzaam zijn.

Dinsdag 6 oktober 2020, 15:51 - privénummer. Er zijn niet veel mensen die mij bellen met een verborgen nummer. Eigenlijk ken ik er maar...

Lieve Hennie, sorry dat ik je brief nu pas beantwoord, maar ik kon er eerder gewoon geen tijd voor vinden.

Vanavond neem je me mee uit. Onze allereerste date. Precies een half jaar na mijn briljante verkooppraatje aan de deur.