Eikel

Jaja, het is herfst, maar eikels houden zich niet aan seizoenen...

Vond ik zelf een alleraardigst bruggetje naar een van de sleutelfiguren in mijn dit jaar uitgebrachte roman (heb er nog een zwikkie van thuis liggen, je bent welkom). OPGEWONDEN: gek van een narcist heet het werkje. Korte inhoudelijke info: een manipulatieve man maakt het leven van de hoofdrolspeelster tot een klein mindfucking drama.

Maar goed, ikke en de gast op wie dit personage is gebaseerd hebben allang niks meer met elkaars leven te maken, wat mij betreft tot ieders tevredenheid. Neemt niet weg dat ik in het uitgaansleven wel eens praat met diverse iemanden die het personage in kwestie (laten we ‘m als werktitel maar vast eikel noemen) ook kennen. En zo gebeurde het dat ik afgelopen weekend in al mijn onschuldige loslippigheid aan een vriendelijke man vertelde dat ik de betreffende eikel eigenlijk best een eikel vind.

Niet handig als je je bedenkt dat mannen soms net wijven zijn... qua kwebbelen, roddelen en shit doorvertellen.

Zo kwam het dat ik van de week na een avondshife, op mijn telefoon een volgeblafte messenger aantrof. Prozaïsche frustratie, afkomstig van de eikel himself. Ellenlange epistels met kreten als ‘sneu wijf’, ‘onwaarheden vertellen’, ‘jij bent raar’ en de klinkende uitsmijter: ‘je kan het niet hebben dat ik je heb afgewezen, ga ik aan iedereen vertellen die het horen wil.’

Met name die laatste sneer... Net zo geloofwaardig als PEC Zwolle dat Real Madrid te min vindt voor een oefenpotje en vervolgens gaat lopen klagen dat die Spaanse kneuzen niet tegen hun verlies kunnen. Tot zover mijn arrogantie, daar had mijn ego even zin in.

Eerst maar es rustig ademhalen en de behoefte aan redelijkheid, volwassenheid en waarheid loslaten.

Datzelfde ego staat overigens wel te popelen om een dijk van een bitch clap uit te delen op dat emotieloze smoelwerk van eikeltjelief. En daarna wil ze die roman van ondergetekende door zijn brievenbus flikkeren om vervolgens soppend van voorpret zijn volgende aanval van wanhoopsrazernij af te wachten. Maar dan zou ze ’s mans adres moeten opsnorren en er nog naartoe fietsen ook.

Slecht idee, gaan we niet doen. Dat is als zelf de gifbeker leegdrinken en wachten tot hij bezwijkt.

De beste man (bij wijze van spreken dan) hoeft voor mij niet te bezwijken, want ik doe niet aan haat. Ik laat hem gewoon zijn wie en wat hij is: een eikel. Bovendien inspireert zijn kleurrijke gedrag mij weer om een nieuwe roman te bij elkaar te tikken (AFGEKNAPT: klaar met de narcist).

Mijn fantasie is weer los, want ik heb ineens ook zo’n zin in die verfilming... De vrouwelijke hoofdrol ga ik zelf maar spelen, denk ik.

En heeft iemand toevallig het nummer van Jeroen Spitzenberger?