Lente

Hoop doet leven en leven geeft hoop. Dat is wat ik voel op het moment dat de zon een klein, lief en zacht straaltje door de gordijnen laat schijnen. De hoop en haar zachtheid geeft mij het vertrouwen dat de donkere, natte en gure dagen op zijn einde zijn en dat de liefde in aantocht is.

Ieder mens wil graag uit het donker en in het licht staan. Het licht. Een briesje door je haar en de geur van een mooie dag met de natuur op haar best en haar luidst. De vogels zingen ze worden verliefd. Paraderen vol trots met nieuwe veertjes en hebben enkel nog oog voor elkaar.

Voorbijgangers lopen mij met een lach en een vriendelijke groet voorbij.

Na maanden gevuld met donker en kou dacht ik dat deze dag nooit zou komen, maar opeens is ze daar! Alles is nieuw. Alles is fris. De wereld ligt aan mijn voeten en de kansen liggen voor het grijpen. Er is weer ruimte in mijn hoofd en ik loop op wolken.

De ramen en deuren gaan weer open en mijn jas mag een beetje verder los. Het volume van de muziek mag iets harder en ik dans als vanzelf mee. De tinteling in elke vezel van mijn lijf. Het relaxte gevoel in mijn hoofd en in mijn vingers en tenen.

Ik kan de wereld weer aan en wacht de dag vol verwachting en enthousiasme op. En wanneer het gelukzalige gevoel mij bedruipt en ik de hele dag al met een glimlach rondloop, denk ik: Dit moet wel het begin van de lente zijn!