De standaard gespreksopener “hé, hoe is het?” die met een steevast “goed en met jou?” wordt beantwoord is meteen ook een enorme dooddoener. Soms prima om op de automatische piloot de vaste riedel eruit te flappen en de vraag die hint naar emoties lekker rationeel te omzeilen. Maar het zette me aan het denken: wat zou ik eigenlijk willen zeggen?

In de 2e helft van de 21e eeuw kwam de crisis, waarbij de mens moest beslissen om de Mensheid geboren te laten worden. Op dat moment hadden we al vele crises achter de rug en de bevolking op onze planeet was aan het afnemen. Door de vele oorlogen en overexploitatie van natuurlijke hulpbronnen was de aarde op zijn retour.<br /> De kwantumcomputer had zijn intrede gedaan. Velen begrepen niet goed hoe het ding werkte, maar het had het Internet een grote impuls gegeven.

Het is warm in de slaapkamer en je ligt daarom naakt op je bed. Je hebt net gedoucht en je ruikt naar viooltjes. Er is, zonder dat je dat hebt opgemerkt, een wesp naar binnengevlogen en je ziet of hoort hem niet omdat hij zich verschuilt achter het wekkertje dat op je nachtkastje staat. Je ligt op je buik en vlak voordat je begint in te dutten, landt die wesp (aangetrokken door de viooltjeslucht) op je anus en wil naar binnen voor een bezichtiging; op zoek naar een warm holle

Nee zeggen is mijn ding niet zo. Zeker niet tegen kinderen die ten strijde trekken langs de deuren, om geld in te zamelen voor zieke generatiegenootjes elders op de planeet. Of om rotzooi te verkopen voor een schimmig, zelfverzonnen doel. Maakt me niet uit eigenlijk, hun dadendrang ontroert me.

Het is natuurlijk behoorlijk naïef om te denken dat muizen niet voorkomen in een uit beton opgetrokken nieuwbouwwijk. Maar dat is achteraf praten.Vroeger in Amsterdam waren we de beestjes gewend. Ze vraten zich brutaalweg door de houten plafonds bij je naar binnen. Met hele families tegelijk staken ze daar je witte berber over terwijl je nietsvermoedend tv zat te kijken. Muizen hoorden alleen bij een oude stad, dachten wij…

Ik ben geen econoom, maar ik heb voldoende kennis van zaken om te zien wat er momenteel aan de gang is in de wereldeconomie. Ik word niet gehinderd door te veel ballast over de boekhouding en belastingen. Ook mijn pensioen staat voorlopig nog niet ter discussie.

Net als andere menselijke vaten vol tegenstrijdigheden, ben ik altijd op zoek naar balans en rust in mijn hoofd. In dat kader raadde iemand mij de video talks van Tijn Touber aan. Spijker op z’n kop; Tijn is een innemende, opgeruimde en inspirerende man. Geen straf om naar te kijken en te luisteren. Zoek maar eens op, Tijn Touber.

Ik heb een nichtje van 5 jaar. Haar naam is Juul. Ze is rondom fantastisch. Ergens tussen toen en nu heb ik mezelf in een ‘halen-brengen’ zwemles laten rommelen. Ik vond dat vroeger niet het hoogtepunt van moeder zijn.</p>

Onlangs las ik een artikel over het boek ‘Roes,’ geschreven door Jeanneke Scholtens, een zogenoemd toekomstonderzoeker. In dat boek verkent zij het oerinstinct ‘genot.’ Genot houdt onze soort in stand en dan heeft ze het niet alleen over seks. Onze overlevingsdrang blijkt vooral te worden gevoed door het consumeren van allerlei soorten van genot.

In plaats van leven als een verstandige dertigplusser, heb ik het gevoel te leven als iemand die gemiddeld dertig is. Hooguit. Soms...